طعم‌یادها

اولین کلمه در توصیف این طعم‌یاد شیرینی است و دومین کلمه دودی است. اگر فرآیند رست به درستی انجام شود قندی که در قهوه وجود دارد می تواند طعم های کاراملی را در قهوه ایجاد کند. این طعم یاد شبیه شیرینی به همراه دودی است.

توجه داشته باشید وقتی از ترکیب دودی و شیرینی صحبت می‌کنیم از شیرینی بر دودی مسلط است و ما همان طعم آشنای کارامل را به یاد خواهیم آورد.

نوشتن شرحی بر طعم‌یاد شکلاتی کار ساده‌ای نیست زیرا همه ما آنقدر با آن آشنا هستیم که هر توصیفی که نوشته شود خالی از ایراد نخواهد بود.
البته نباید این طور در نظر گرفت که قهوه‌ها طعم یا رایحه شکلاتی بسیار قوی‌ای دارند.  با این حال قهوه‌های آمریکای مرکزی و لاتین در خود رایحه و طعم شکلاتی مشخص و روشنی دارند. این طعم یاد جزو محبوب‌ترین طعم‌یادهای قهوه در دنیاست.
اگر در توصیف طعم‌یاد شکلاتی بگوییم «بهشتی» آنقدرها هم اغراق نکرده‌ایم. 
به یاد داشته باشید که شکلات محصول یک فرآیند پالایش طولانی است که از میوه یک درخت استوایی موسوم به تئوبارمای کاکائو (همان دانه کاکائو) آغاز می‌شود. بنابراین برای درک طعم خالص شکلات زمانی که کاکائو میل می‌کنید آن را به خاطر بسپارید تا در زمانی که قهوه‌ای را می‌چشید آن را به خاطر بیاورید.

طعم گیلاس برای ما ایرانیان طعمی آشناست. کافیست این بار که گیلاس را می‌چشید با دقت این کار را انجام دهید و تلاش کنید طعم را در خاطر خود نگه دارید. سپس وقتی قهوه‌ای با طعم‌یاد گیلاس را نوش جان می ‌کنید می‌توانید آن را طعم را شناسایی کنید.

در چرخه طعمی قهوه، طعم‌یاد گیلاس، در دسته بزرگ «فرآیند آنزیمی» قرار می‌گیرد و سپس در دسته طعم‌یاد «میوه‌ها» در «میوه‌های هسته‌دار» جای دارد.

یادآور بادام زمینی، بادام، فندق و ... تازه بو داده است. قهوه های آمریکای جنوبی عموما دارای طعم و عطر آجیلی هستند.

رایحه ای یادآور علف تازه چیده شده، گیاهان خشک یا غلات یا شاخ و برگ های تازه است. این یک ویژگی منفی در ارزیابی قهوه است.

این طعم در قهوه های خیلی رست شده یا سوخته  یافت می‌شود. طعمی مانند غذای سوخته. به این قهوه، قهوه‌های سوخته یا دودی نیز می‌گویند.